Fly4free.pl

A wodospady, ahhh.. :D to dopiero było coś! Przez to czego się naczytałam przed wyjazdem to baardzo się obawiałam co tam zastaniemy.. bo elektrownia wodna, bo regulacja rzek, a to już nie wodospad tylko mały ciurek wody.. :D nie wiem jak jest w porze suchej, ale jeżeli ktoś się będzie wybierał w takim czasie jak my, naprawdę nie ma się czego obawiać.. :D
Zostawiam zdjęcia do wzdychania
























Cała wycieczka trwała około 5 godzin. Po tym przychodzimy, zmieniamy ubrania na te bez błota i wychodzimy w poszukiwaniu kolacji..
Po paru dniach jedzenia.. czegokolwiek, żeby tylko zapełnić żołądki (pojęcie „czegokolwiek” nie dotyczyło się injery ani żadnego mięsa „spod pociągu”) wybieramy zakupy w 7 eleven (tak, jedyne jakie widzieliśmy).. a w naszym koszyku trzy paczki chipsów, dwie paczki ciastek i po coli.. light oczywiście :P za stolik posłużyła ławka nad jeziorem Tana.. :D




Szybko zmęczenie jednak dopadło i trzeba było wracać. Z resztą kolejnego dnia czekała nas już przeprawa do Lalibeli.

Początkowo zakładaliśmy, że dostaniemy się jakoś do Lalibeli drogą lądową. Ale tu nie ma drogi gruntowej, a pora mokra i dość prawdopodobne problemy z dojazdem, więc nie ryzykujemy i znowu lecimy Ethiopian Airlines. Tym razem tylko 30 minut :P i szczerzę tę opcje samolotową polecam.. i dlaczego? A dlatego jakich widoków się można doczekać.. Lalibela jest położona w górach, więc w czasie krótkiego lotu nie wznosimy się na tyle wysoko, żeby nie było na czym zawiesić oka.. :D




A no i tym razem postanowiliśmy się zatrzymać w trochę droższym hotelu, a to z dwóch powodów.. raz, że to polowa naszego wyjazdu i spędzamy tu 3 noce, więc dobrze by było zrobić jakieś większe pranie.. a dwa, czy znajdzie się tu ktoś, kto nie chciałby się budzić przy takim widoku z łóżka?




No i poza tym to był zdecydowany dzień lenia.. Trochę pospaliśmy, skorzystaliśmy z dobrodziejstw Panoramic View Hotel i poszliśmy na obiad do słynnej (?) Ben Abeby.
Restauracja założona przez.. Szkotkę! I nawet mięliśmy przyjemność wdać się z nią w „small talk” :D Niezwykłe miejsce, z całą pewnością bardzo odbiegające architektonicznie od etiopskich standardów, ale jednocześnie tak współgrające z naturalnym otoczeniem!




A jakie jedzenie pyszne!




I to z takim widokiem!




Regenerujemy siły na hotelowym tarasie przyglądając się zachodowi słońca.. :D













Następnego dnia czekają nas słynne skalne kościoły :D@maxima tak, dokładnie! niestety, ale takie naciąganie na dolary jest dość powszechne. z naszym kierowcą się utargowaliśmy o -20 usd, dając 100 usd musieliśmy się dwa razy o resztę, oczywiście wydawaną w birrach, upominać :/ a nasz przewodnik początkowo nas nie wziął do głównego punktu widokowego.. dopiero w drodze powrotnej brat punkt zauważył i się dopomnieliśmy. no i się trzeba było wrócić, bo panu się wcześniej nie chciało :P :DBĘDZIE DŁUGO :D

Kościoły w Lalibeli są ciekawe. I warto je zobaczyć. Naprawdę.
I piszę to z pełną świadomością tego, że bilet wstępu kosztuje 50 dolarów i możemy z niego korzystać przez 4 dni.
Dla osób, które wpadają do Lalibeli i zaraz chcą z niej wypaść, niestety, ale nie ma innego wyjścia jak również kupno tego „kościołowego karnetu”. Coś takiego jak bilet jednokrotnego wejścia po prostu nie istnieje :D

Również Etiopczycy nauczeni tym, że biały też czasem na jakiś sprytny pomysł wpadnie, wypełniając imienny bilet obok danych dopisujemy numer naszego paszportu. No a później jak przy każdym z kościołów nasz bilet jest sprawdzany paszport należy okazać i swoją tożsamość potwierdzić :P (a to chyba stąd, że turyści odkupywali od siebie bilety)
Ów kościoły nazywane są skalnymi, bo jak nietrudno się domyślić, są wykute w skale.

Z tą różnicą, że wykute w głąb ziemi.
Na ponad 10 metrów.
A, no i pochodzą z XII i XIII wieku.













Połączcie sobie ze sobą te wszystkie fakty i te 50 dolarów wcale nie wydają się takie irracjonalne :P
Kościoły znajdują się w otwartym, dość sporym kompleksie. Pomiędzy nimi poruszamy się skalnymi korytarzami albo czymkolwiek co akurat się znajdzie w zasięgu naszego wzroku. Bo nie ma co owijać w bawełnę – mimo, że jest to (chyba) TOP 1 przewodnikowa atrakcja Etiopii, co z resztą widać po ilości wycieczek białasów, to jest kompletnie do tego nie przystosowana.




Nie mówię, że mamy jakieś oczekiwania z kosmosu, bo nie.
Do większości kościołów, gdyby nie mapy offline, zwyczajnie byśmy nie trafili – brak choćby pół informacji; żeby przejść z jednego do drugiego szliśmy przez trawę po kolana, a zdarzyło się nawet przez drut kolczasty (i to nie tak, że był wstęp wzbroniony, bo wejść można było, tylko jakoś tak ten płotek przy okazji).. no i chyba najważniejsze – jakoś te 10 metrów w głąb ziemi trzeba zejść, ano schodzi się kamiennymi korytarzami o różnej szerokości. I one są może nie tyle co niebezpieczne, ale mogą się przyczynić do powstania różnych urazów mechanicznych… jak np. złamanie nogi :P
O i jak teraz myślicie, że HA! Czas na te złamaną nogę! – dajcie mi jeszcze dzień :P

Ale wracając do zalet, bo jest ich zdecydowanie więcej… kościoły są cudowne, magiczne i naprawdę zapierają dech w piersiach, jak tylko sobie uświadomimy fakt jak one powstały.
I cały czas są w użytku, dla Kościoła Etiopskiego to taki Rzym/Mekka/Jerozolima.
Wszystkie budynki, oprócz Kościoła Jerzego są przykryte. Niestety dla nas, szczęście dla nich.













Obejście tego wszystkiego tempem iście z maratonu, zajęło nam ponad 5 godzin. I teraz fajnie mieć w perspektywie możliwość powrotu i jeszcze raz przyjrzeniu się temu wszystkiemu, tym razem na spokojnie..
Tak też postanowiliśmy. Była godzina 16, zaczynało się chmurzyć.. Wrócimy jeszcze jutro, w sobotę..




No i jak postanowiliśmy, tak zrobiliśmy. Idziemy jeszcze raz w okolice kościoła św. Jerzego a potem na targ. Jeżeli to jeszcze można nazywać.








Sobota dzień targowy, każdy to wie. No i Etiopczycy też to wiedzą, więc w każdą sobotę z okolicznych wsi schodzą się do Lalibeli, żeby kupić co trzeba i sprzedać co się może.
I faktycznie można tam dostać wszystko… Gdyby ktoś miał fantazję kupienia sobie muła, kilograma cebuli, nowych klapek czy materiału na nowe zasłony – jest to idealne miejsce :D




Weszliśmy wgląd targu z eskortą nowopoznanych kolegów :D – dwóch siedemnastolatków, a jeden z nich płynnie policzył do 30 po polsku.. :D
Wracając do fantazji zakupów… Nie udało mi się sfotografować choćby ćwiartki tego wszystkiego, ale pozostawiam z tym co mam.












W ramach odpoczynku postanowiliśmy przysiąść na schodach prowadzących do kas kościołów. No i też zaraz mięliśmy towarzystwo.. :D




Też ni stąd ni z owąd pojawiła się Maria – nasza wczoraj poznana koleżanka :D kolejna :D …




I przy okazji tego, że o niej wspomniałam – teraz jest właściwy moment dla tej relacji, żebym napisała o pomocy jaką możemy przynieść będąc turystą.
W Lalibeli spotkaliśmy się z wyłudzaniem pieniędzy „na szkołę”, jak i z rozmowami zakończonymi szczerą prośbą: jakbyście mogli nam kupić książę/jak macie parę zbywających koszulek.
Wybierając się do Etiopii trzeba włączyć w swojej głowie znieczulicę i swego rodzaju filtr. Może brzmieć okrutnie, ale jest to prawda, inaczej sami nic z naszego wyjazdu nie wyciągniemy. Ludzi potrzebujących jest więcej niż mnóstwo, ale tych wykorzystujących współczucie też nie brakuje.
I tutaj będzie nam potrzebny ten filtr. Funkcjonowanie z nim nie było najprzyjemniejsze i (przynajmniej w moim wypadku) każde użycie go wiązało się z poczuciem winy. Nie należało też do najłatwiejszych, bo wiadomo, dla obu stron danie ryby jest opcją szybszą i prostszą.
Więc co robić? – a chyba najlepiej poświęcić trochę czasu, porozmawiać z kimś, pozwolić mu się zaprowadzić z punktu A do punktu B, niech ma czas i możliwość opowiedzenia o sobie. Młodzi mają wielką chęć i zaparcie do nauki, także warto zainwestować we wskazane przez nich książki czy słowniki.
Podsumowując: weźmy rzeczy takie, których na co dzień nie używamy – niech tam dostaną drugie życie! Przyjmując, że średnia cena podręcznika/słownika wynosi ok. 300 birrów (niecałe 40 zł) może warto określić sobie jakiś budżet, który będziemy w stanie na to przeznaczyć. No i warto porozmawiać z obsługą hotelową, która się podzieli kontaktem do miejscowych szkół czy innych placówek, tym zaś można pomóc kiedy już wrócimy do domu..

No i jaka była ta nasza Maria! Mieszkająca u swojej ciotki i wraz z pozostałym kuzynostwem chodzi do szkoły średniej. Marzy o zostaniu weterynarzem.
Siedzących nas na tych schodach zaprosiła więc pod swój dach na kawę. Myślimy, że super, więc zbieramy manatki i w drogę za naszą koleżanką. Prowadzi nas (jak to w Lalibeli) stromą, pokrytą piaskiem ścieżkę. Po bokach mieszkania. Tu wisi pranie, tu pani domu myje filiżanki po kawie, z daleka widać dzieciaki kopiące piłkę. Proza życia.. :D

Nie nagle, bo po prostu po drodze, ale pod moimi nogami znalazł się kamień. I był mokry. Nie wiem czy przez to, że ktoś chwilę wcześniej wylał tam wodę z mycia filiżanek czy to jakieś pozostałości to wczorajszym deszczu. Ale był mokry i się na nim poślizgnęłam.

Mój brat idący za mną widząc moją wywrotkę pomyślał, że aaaa zaraz wstanę, otrzepię się z kurzu i idziemy dalej.
No ale nie wstałam, nie otrzepałam się i nie poszliśmy. Bo pojechaliśmy. Do szpitala.. :D przypominam: jesteśmy w Etiopii… :D
Nasza Maria zeszła na dół i zatrzymała jadąc samochód, chłopak nim kierujący zmienił swoje plany i spędził z nami cudowne 2 godziny w szpitalu Lalibeli.

Tak myślę, że to forum cierpi na brak relacji z afrykańskich szpitali.. :D postaram się nadrobić :P

Zdjęć budynku, z chyba oczywistych przyczyn, nie mamy, ale dla ciekawskich co nieco się pokazuje po wygooglaniu „Lalibela hospital”. :D
Przyjął mnie doktor taki pierwszego kontaktu. No ale jedyny jaki był i w ogóle jest. Obejrzawszy moją nogę stwierdził, że nie sądzi, żeby cokolwiek tam było nie tak, ale napisze mi skierowanie i pójdę zrobić rentgen. Ale zanim, szpital nie dysponuje lekami, nie jest tak, że lekarz mówiąc, że dostaniesz zastrzyk przeciwbólowy to wyjmuje go z gabloty obok biurka. Mój brat dostał receptę do wykupienia w aptece obok. Aptece, czyli miejscu gdzie na środku stoi obdrapana lada a za nią witryna z paroma kolorowymi fiolkami. Cena takiego zastrzyku: 20 birrów (ok. 3 zł).
Przekicałam (od teraz to słowo zastępuje wszystkie „poszłam” :D ) do budynku obok gdzie miał przyjść ktoś, kto mi owy rentgen wykona. Po jakiś 20 minutach pan przyszedł, zdjęcie zrobił i powiedział… „Broken, but you’re lucky!!! Not this big one, a little one!!”
Nie mniej brzmiało trochę to jednak jak wyrok, no bo co dalej?

W Lalibeli pomogli mi jak tylko umieli, ale jak chce gips czy porozmawiać z ortopedą muszę pojechać do Addis Abeby. Tam nie mają.
Także dzień skończył się dość szybko, dodatkowo z lewą kostką owiniętą bandażem.
Ale co do samego szpitala, jadąc samochodem ja o tym nie myślałam, za to mój brat wspomina, że był przerażony tym, co możemy tam zobaczyć. Na szczęście jedne co nas zaskoczyło to ciepło i chęć pomocy którą dostaliśmy. O ubezpieczenie też się nie trzeba było martwić. Oczywiście wieeelki szok :D PZU nie ma umowy ze szpitalem Lalibeli, więc mogliśmy pozbierać rachunki i się domagać zwrotów. Ale… Koszty tego wszystkiego były tak groszowe: zastrzyk – 20 birrów, rentgen – 40 birrów, dwa listki mocnych leków przeciwbólowych (nie wiem do końca jak to jest z ich legalnością w Europie, bo to opioidy… :D) – 30 birrów.

Zapytaliśmy lekarza ile mamy mu zapłacić za usługę jego i pana od rentgena, przyznał, że ile tylko uważamy za właściwe, bo to i tak dla szpitala, nie dla niego. Daliśmy 40 dolarów. A oni popatrzyli po sobie z niedowierzaniem, jakbyśmy sobie z nich robili jakieś żarty..

A jak się potoczyły dalsze losy naszej afrykańskiej przygody?
Ano tak, że trzeba było się ewakuować, bo ciężko jednak funkcjonować ze złamaną nogą, a jedyny możliwy sposób poruszania się to skakanie na tej jednej zdrowej.. :P
Lucky In unlucky było takie, że cały wypadek wydarzył się w sobotę, a w niedzielę i tak mieliśmy planowany lot z Lalibeli do Addis.

Życie uratował kupiony bilet powrotny na poniedziałek.
No i tak zamiast lecieć do Nairobi, polecieliśmy do domu..
Moje ostanie zdjęcie z Etiopii.. :D








No i tak się chyba zakończy ta relacja.
Z Etiopią pożegnam się jutro, przy mam nadzieje, ściąganiu gipsu.. :D


Niedługo jeszcze dodam krotki post z kosztorysem, a póki co dziękuje wszystkim za uwagę! <3
Uważajcie na swoje nogi w podróży (i nie tylko)!